“Horyzont zdarzeń” to termin wywodzący się z astrofizyki. Odnosi się do linii granicznej wokół czarnej dziury, po przekroczeniu której prędkość ucieczki dla dowolnego obiektu i fali przekracza prędkość światła w próżni. Innymi słowy - wszystko, co przenika horyzont zdarzeń od strony obserwatora, znika.

"Pojęcie „Horyzont zdarzeń” oznacza sferę otaczającą czarną dziurę lub tunel czasoprzestrzenny, oddzielająca obserwatora od zdarzeń, o których nigdy nie otrzyma żadnych informacji. Innymi słowy, jest to granica w czasoprzestrzeni, po przekroczeniu której prędkość dowolnego obiektu lub fali przekracza prędkość światła w próżni. I żaden obiekt, nawet światło emitowane z wnętrza, zza horyzontu nie jest w stanie opuścić tego obszaru. Wszystko, co przenika przez horyzont zdarzeń od strony obserwatora, znika.  To ostatni cień przed głęboką czernią, która pochłania całe światło. Horyzont zdarzeń jest umowną, wręcz metaforyczną granicą.

Próbuje rozumieć własne postrzeganie świata, w którym to procesie mimowolnie włącza do sposobów obserwacji archetypy. Zestraja się z krajobrazem na osobistej, intymnej częstotliwości. Nie tylko widzi obrazy, ale odczuwa poprzez nie, obserwuje fotograficznie naturę, nie wiedząc gdzie go to zaprowadzi, jakie wzbudzi emocje i co ujawni w jego podświadomości."

Kuratorka wystawy w ramach FFWRS, PGS Sopot- Maja Kaszkur

„Skala w tych zdjęciach jest często trudna do określenia. Wiele perspektyw przecina się i jest ze sobą sprzecznych. Kadry dezorientują, a ich ekscytująca niejasność każe nam zadać sobie pytanie o to czy obrazy, na które spoglądamy, to tereny istniejące w zewnętrznej topografii czy może raczej komórkowe krajobrazy wnętrza ludzkiego ciała, lub nawet archetypiczna emanacja ludzkiej psychiki, która niczym morski stwór wynurza się z otchłani umysłu".

Robert Macfarlane

Kacper Kowalski (ur. 1977) od ponad 25 lat obserwuje i fotografuje krajobrazy z perspektywy lotu ptaka. Po studiach architektonicznych na Politechnice Gdańskiej i czteroletniej pracy w zawodzie, poświęcił się lataniu i fotografii - swoim największym pasjom.  Spędził w powietrzu ponad 5000 godzin. Jako paralotniarz i pilot wiatrakowcowy, Kacper wzbijał się w powietrze z silnikiem przypiętym do pleców, by podczas samotnych lotów odkrywać świat form, kształtów i wzorów. Spędził w powietrzu ponad 5000 godzin. Nieustannie zmagając się z siłami natury: wiatrem i prądami powietrznymi, fotografując z wysokości 150 m nad ziemią, znajduje się w stanie niemal medytacyjnym. Wówczas krajobraz odsłania przed nim nie tylko abstrakcyjne formy, ale zdaje się komunikować z nim językiem symboli, które pojawiają się na jego fotografiach. Lot jest dla Kowalskiego nie tylko sposobem na uchwycenie świata znajdującego się pod nim, ale staje się duchową podróżą, w trakcie której odkrywa uniwersalne prawdy o relacji człowieka i natury, o przeszłości i teraźniejszości, a także o własnej, osobistej prawdzie i drodze do niej. 

Od autora:

W ciągu dwudziestu kilku lat, które minęły od mojego pierwszego lotu, wiele się zmieniło. Założyłem rodzinę, moje dzieci zdążyły pójść do szkoły, a ludzi w powietrzu zastąpiły drony. Cały świat jest sfotografowany i dostępny w telefonie. Każdy fragment mapy został zinterpretowany i powielony na tysiące sposobów.